آدم‌هاي هميشه زره‌پوش – سرخط نيوز

در يك مهماني براي جلب رضايت ديگران و شايد براي خودنمايي ، ديگر نمي توان زره پوش كرد.
متأسفانه ، ماركوس توضيحات بيشتري در مورد يادداشت هاي آنها ارائه نداد ، اما او مي خواست داستان را به اين شكل فانتزي به نتيجه برساند. براي آن دسته از شما كه اعتماد نداريد ، برخي از ماركسيست ها كه مي خواهند در واقعيت جا بيفتند. با اين حال ، نويسنده مشهور آمريكاي لاتين تأكيد مي كند كه تمام نوشته هاي او حقايق محض هستند و هرگز حتي يك خط ننوشت مگر اينكه حقيقت ناب را بيان كند. در نتيجه ، ممكن است اين مسئله مرد زره پوش را از واقعيت خارج كند. اما كجا و چگونه مقاله روزنامه يا خبر تلويزيوني يا يكي از مشاهدات شخصي وي؟ متأسفانه ، خاطرات او غير از يك روايت ساده ، منشأ داستان را توضيح نمي دهد. كافي است كه بخواهيم چنين داستاني بنويسيم و او واقعاً آن را ننوشت زيرا فكر نمي كرد آنها كار خوبي انجام دهند. اين.

اما واقعيت اين است كه اگر تا حدي و شايد كمي افراطي به آن نگاه كنيم ، من در جهان بشري كسي را نمي شناسم كه محافظ نباشد. به بيان مجازي ، خروج از آن تقريباً غيرممكن است كه وارد آغوش بزرگواران قديمي شويم. ماهيت و مواد اين سلاح ها متفاوت است. عشق چهره ملكوتي اوست. اگر او در جواني به سراغ مردي مي رفت و او را در مشت آهنين حبس مي كرد ، مي توانست مورد لطف و ستم قرار گيرد. آنها غالباً پايان زندگي فرد را عاشقانه نگه مي دارند. اما اين فقط عشق نيست. ايده هايي وجود دارد هنگامي كه مردم به سلاح مسلح شوند ، نمي توانند آنجا را ترك كنند. نظرات متفاوت است. افرادي كه در واژگان افراد مثبت قلمداد مي شوند ، مانند خودخواهي يا از خودگذشتگي يا ايده نجات جهان و … ، مردم را به سمت آشفتگي سياسي و درگيري هاي شخصي و ديگر در خانه سوق مي دهد. افكار منفي ، مانند اين كه فرد از ديگران عقب نماند ، زندگي فقط براي خوشبختي است ، يا اينكه شخص در داشته هاي مادي قويتر است و غيره ، داستاني است كه در آن فرد بزرگ مي شود. مانند يك شكست ناپذير سپر ، او ايده ها را به دام مي اندازد و به آنها اجازه نفس كشيدن نمي دهد.

در واقع ، من نمي دانم چه زماني اين سلاح ها به روح انسان مي رسد. آيا آنها براي سرگرمي يا كنجكاوي لباس پوشيدن را انتخاب مي كنند يا طبيعت و سرنوشت آنها را مجبور به انجام چنين كاري در يك مكان يا مكان در يك زمان و مكان ناشناخته براي آنها مي كند؟ از اين گذشته ، دنياي مردان مسلح نيز به همان اندازه هيجان انگيز است. شايد از اين نظر دنيا ميدان جنگ در قرن سيزدهم و چهاردهم نباشد ، اما همه به خوابيدن ، برخاستن ، راه رفتن و غذا خوردن با سلاح عادت كرده اند ، در واقع آنها نيزه ها و شمشيرهايي در دست دارند. اكنون – بديهي است – در طول جنگ يا هنگام آتش بس يا حتي صلح. ممكن است فردي كمي تغيير كند و اگر روزي بخواهد از اين زره پوش خلاص شود و بخوابد ، حتي اگر بتواند مي ترسد كه خود را دوبرابر كند. به نظر مي رسد ايمني به اين بستگي دارد.

در سال 2003 ، زني از يوگسلاوي (يوگسلاوي سابق) يك ساعت و نيم پيشرفت در زيست شناسي را در آكادمي علوم توكيو انجام داد. اين واقعيت را نبايد فراموش كرد كه وي در چنين جلساتي ، با نگاهي تيزبين و با اخلاقي كاملاً انديشيده شده ، پيوسته زيبايي خود را در دستيابي به پروژه هاي پس از فرصت و همكاري با آمريكايي ها و فرانسوي ها تحسين مي كند. جلبك ها ، به گفته وي ، توانايي خود را در توليد آنتي بيوتيك هاي كاملاً زنده در محيط طبيعي حفظ كرده اند. مخاطبان در مورد اين كشف جالب بحث كردند و سرانجام ، از آنجا كه نظرات با يكديگر تناقض داشتند ، آنها با در نظر گرفتن اسرار طبيعت و از بين بردن هوشمندانه جنبه موضوع ، توافق كردند كه اين رفتار عجيب را در نظر بگيرند. من در صف واقعي نشسته بودم و واقعاً آرزو داشتم فروتن باشم. به هر حال حداقل من قبل از اين كه خودم را توضيح دهم پايين نرفتم. اما سه روز بعد ، در مراسم اختتاميه ، در حالي كه دور ميز كنار ميز غذا نشسته بوديم ، من مكالمه كوتاهي را آغاز كردم و از او به خاطر كارش (كه باعث شد چشم هاي هوشمندانه گرش براي مدتي بدرخشد) و تجربه او تشكر كردم: ما در ايران همان چيز است. او سخنان دروغي ارائه داد و به گفتگو پايان داد. سپس از خودم سوال اساسي پرسيدم كه آيا اين موجودات توليد طولاني مدت آنتي بيوتيك را حفظ مي كنند يا خير. به نظر مي رسيد مردي با سپر آهنين متوسط ​​در طول جنگ ، و مردي بسيار سنگين و خسته ، سالها پس از پايان جنگ غير مسلح است. آيا توليد چنين تركيباتي و اين محاسبه بي رحمانه طبيعي با اين قيمت انرژي خيلي عجيب نيست؟ فكر كردم تنها شباهت مسئله ترس است. من به يك زبان مجازي اعتقادي ندارم ، به عنوان مثال ، موجود هرگز كاملاً ايمن نخواهد بود. يهودياني كه از آشويتس و هلندي جان سالم به در بردند باور نداشتند كه هيتلر مرده است و جنگ 15 سال پس از مرگ هيتلر و پايان جنگ جهاني دوم پايان يافت. وي گفت كه همه آنها آلماني بودند كه مي خواستند آنها را از پناهگاههاي خود (پرو و ​​بوليوي و جاهاي ديگر دور از گشتاپو) بيرون آورند و به اتاق هاي شكنجه برگردند. وزارت ترس يك وزارتخانه واقعاً قوي است. يادم مي آيد دور ميز دختر و پسر جوان و فرانسوي زيبايي در حال تحصيل در مقطع دكترا بودند ، يك استاد هلندي و يك استاد مشهور و استراليايي هر دو صميمي و خندان بودند. به استثناي من ، يوگسلاوي و تيم او زيباترين و پاسخگوترين گروه از هموطنان خود را تكميل كردند. پس از يك بحث كوتاه ، به جايي نرسيديم. يوگسلاوي هرگز وارد بحث نشد. گاهي اوقات فقط به زير چشمان خود نگاه مي كرد و سپس نگاه مي كرد تا به جاي ديگري نگاه كند.

خوب ، بعد از مدتي ، اين باعث شد كه من اين مسئله ترس و جنگ داخلي را ذكر كنم. اين طبيعت حتي باستاني ترين آنها را در يك حالت دائمي ترس در محافظ بيروني و دروني آنها فرو برده است. واضح است كه هوش زيستي نمي تواند زندگي بدون سلاح را تصور كند. ظاهراً جهان امن و آرام فقط يك فريب فلسفي يا سياسي است. در دنياي بشري ، اين مسئله خود را به شكلي بسيار مخرب نشان مي دهد. انسانهاي آزاده ، در دنياي كافيكا يا اوژن يونسكو ، فقط يك انسان كوتاه مدت هستند كه ذات واقعي خود را نشان مي دهند. حشرات سوسك مانند عجيب و غريب يا كرگدن با پوست ضخيم. جسمي مي تواند دو واقعه كاملا متفاوت با انسان باشد.

داستان انسان مسلح ، با اين تفاسير ، مي تواند به طرق مختلف در دنياي ادبيات پديده اي باشد. متأسفانه ، همانطور كه اشاره كردم ، ماركوس در يادداشتهاي خود چيزي در مورد اين طرح و چگونگي پرداخت هزينه آن ننوشت. بنابراين نمي توان قضاوت كرد كه آيا او به چنين ايده هايي توجه كرده است و همانطور كه دوباره اشاره كردم ، او به من اميد خيالي داشت و از عمق داستان اطلاع داشت و تصميم گرفت آن را بنويسد. اگر او داستان را سو mis تعبير مي كند ، به دليل كاستي هاي خود روايت و عدم تمايل وي به كنار گذاشتن شيوه نوشتن به دليل تعصب يا لجبازي يا هر چيز ديگري است. من نمي توانم با اطمينان بگويم كه آيا اين داستان به نمايش در خواهد آمد. تا آنجا كه من مي توانم بگويم ، او جدا از مضمون علمي مورد علاقه خود ، موضوع ديگري را براي داستان خود در نظر گرفت. سرانجام ، اميد وجود دارد. بنابراين شايد بايد اميدوار بود كه در آينده نويسنده عظمت او در دنياي ادبيات ظاهر شود و به اين موضوع علاقه زيادي داشته باشد ، بنابراين تعهدات خود را بپذيرد يا عواقب ترك قاب فلزي را بپذيرد. من موارد بالا را انجام دادم ، و شايد حتي بيشتر ، داستان را نوشتم
علاوه بر سپرهايي كه نويسندگان انساني از آن استفاده مي كنند ، ضعيف ترها نيز سپر ضعيف تري دارند و اين كار آسان است. با گذشت زمان ، آنها تحت تأثير سبك نوشتاري خود قرار مي گيرند. هنگام ترك احساس ترس و ناامني مي كنند. ماندن در آن عملكرد ذهني آنها را بسيار مختل مي كند. پيامدهاي اين فاجعه را مي توان در خودكشي همينگوي مشاهده كرد. شخصي كه براي آزادي بيان خيلي چيزها را از حوزه ادبي بيرون مي اندازد ، اسير چارچوب ذهني اي است كه براي خودش ايجاد كرده است.
او را به راحتي ربودند. در 2 ژوئيه 1961 ، او دو شليك به دهان خود كرد. اميدوارم كه شايد مرگ به روح خسته فرصت نفس كشيدن بدهد. همه ما روياهايي داريم و مي خواهيم عاقلانه پنهان شويم.