«واويلوف» اولين شهيد ذخاير ژنتيكي

اولين گچ گچ است كه مانند يك گچ به ديوار متصل مي شود. اگرچه معجزه اي رخ داد ، سنگ به گياه تبديل شد. از طرف ديگر ، پياز صاف ، داراي سر محكم است و برگ سبز كه هيچ برگ ندارد ، در قاعده متورم مي شود. اين گياه را در سال 1995 زماني كه مشغول دكتراي خود در گلستون بودم كشف كردم. غيرقابل دسترسي بود. من يك پياز درست كردم و آن را با خود به آلمان بردم. توانستم او را شناسايي كنم. نام وي آليا واويلوف بود و از نياكان پيازخوار (آليوم واويلوف) بود. مقاله او را منتشر كردم. دوست آلماني من ، دكتر فريتز ، متخصص آلومينيوم ، باور نمي كرد. او به ايران آمد و ما با هم به آنجا رفتيم و او گفت وقتي گياه را ديد حق با او بود.

واويلوف كي بود؟ نيكولاي واويلوف گياه شناس بود. وي نظريه تنوع ژنتيكي گياهان رشد يافته در سراسر جهان را مشاهده كرد. تروفين ليسنكو در حالي كه در استالين روسيه كار مي كرد ، يك مقام دولتي ضد واويلوف بود. نفوذ وي بر استالين منجر به دستگيري و اعدام واويلوف در سال 1941 شد. درست است كه حكم وي به 20 سال كاهش يافت اما دو سال بعد به 56 سال زندان محكوم شد.

پس از سالها آزار و اذيت در پي مرگ نيكولاي واويلوف ، جالب است بدانيد كه وزير پيشكسوت جهاد ، پالونيا ، با تاريخ ممنوعيت ديدار كرد. به عنوان كسي كه سالها در استان گلشن كار كرده است ، مي توانم ده ها مورد ديگر را ذكر كنم ، مانند Alium Vaviloi ، كه در سرزمين مرموز گلگوتا رشد مي كند.
من شكايت دارم كه طي نيم قرن ، رهبران دانشگاه گورگون نتوانسته اند همكاران خود را ترغيب كنند كه در مورد زيباترين گياهان در استان ايران تحقيق كنند. اگرچه دانشگاه و حوزه تحقيقاتي جايي براي گياهان بومي ندارند.

اين دانشگاه ناراضي است كه مهمترين تنوع زيستي در جهان باستان واردات و تبليغ داروهاي خطرناك بوده است. دانشگاه مكاني براي بحث ، بحث و مطالعه است ، نه براي ايجاد گروهي كه ادبيات زشتي را كه در اينستاگرام مي بينيد ، ببيند. هنگامي كه او بدون رعايت قوانين گياه راه مي رود ، توسط كساني پيدا مي شود كه از هر راهي براي از بين بردن مخالفان خود استفاده مي كنند. ليسنكوس هميشه بوده و خواهد بود ، اما پس از 80 سال توسعه انساني و امضاي توافق نامه تنوع زيستي توسط ايران ، نمي توان پذيرفت كه در بعضي موارد ، ايران به گونه هاي خارجي ، مهاجم ، مهاجم و خطرناك روي آورده است.